"ΕΡΩΤΑΣ ΔΙΧΩΣ ΜΕΛΛΟΝ"

του Λεονάρντ Θίμο.
Βασισμένο στο μονόλογο<<ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ>>
ΧΧΧ:ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΕΣ!!!
Για την Μαρία, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας.
Νάσο,καριόλη!Γαμώ το σπίτι σου!Έχεις αργήσει δέκα ολόκληρα λεπτά!λέει ο Βασίλης.Συγγνώμη κύριε διευθυντά,με πήρε ο ύπνος!λέει ο Νάσος.Ηλίθιε,χάσαμε στο μπάσκετ!!Γιατί;λέει και ρωτάει ο Βασίλης.Κύριε,πρέπει να βάζουμε περισσότερα αθλητικά στο πρόγραμμα,αλλιώς δεν θα κάνουμε καθόλου τηλεθεαματικότητα.λέει ο Νάσος.Εγώ κύριε διευθυντά,λέω να βάζουμε περισσότερες ταινίες.λέει η Νταίζη όλο νάζι.Νταίζη,έλα στο γραφείο μου!Καταπληκτική ιδέα!λέει ο διευθυντής Νάσος ψιθυρίζει στην Νταίζη:Πουτάνα!Αν ήμουν γυναίκα,θα πηδιόμουν και εγώ με τον Βασίλη!Η Νταίζη γελάει και λέει:Μπορείς ακόμα,μωρό μου!Ο Νάσος φεύγει. Στο γραφείο του Βασίλη πηδιέται η Νταίζη...
-Η Ντόρα,αρραβωνιαστικιά του Νάσου και ταλαντούχα δικηγόρος.Ντόρα,έχασα την θέση του υποδιευθυντήλέει ο Νάσος.Από την Νταίζη;ρωτάει η Ντόρα.Ναι,από αυτήν την οχιά!λέει ο Νάσος.Άρα δεν θα μπορέσουμε να παντρευτούμε,γλυκειά μου.συμπληρώνει.Θα σε γαμήσει ο Πέτρος!λέει η Ντόρα.Τι;απορεί ο Νάσος.Μεταφορικά μιλάω,ο αδερφός μου θα σε σφάξει!Είμαστε τρία χρόνια μαζί και όλο στο περίμενε με έχεις...αν δεν παντρευτούμε,ο Πέτρος θα με δώσει στον Σάκη Σούλια.λέει η Ντόρα.Σ' αυτόν τον μικροτσούτσουνο!Ποτέ!Θα μιλήσω στον αδερφό σου!λέει ο Νάσος.Καλή τύχη!λέει η Ντόρα.Φιλιούνται και ο Νάσος φεύγει.Του του του του...τιν τιν τιν...χτυπάει το κινητό του Νάσου και απαντάει:Ναι!Έλα,Νάσο...Βασίλη,εννοώ...κύριε Διευθυντά. Τι θα θέλατε;Νασούλι,άσε το πληθυντικό και τις μπούρδες και έλα στο γραφείο...έγινε κάτι τρομερό!Μα κύριε,δεν μπορώ!Πρέπει να πάω στον...ΤΣΑΚΙΣΟΥ ΚΙ ΕΛΑ ΣΤΟΝ ΓΡΑΦΕΙΟ!!Μάλιστα,κύριε!Πηγαίνει στο γραφείο:Τι συμβαίνει,Βασίλη;ρωτάει ο Νάσος.Η Νταίζη είναι νεκρή...ΚΟΙΤΑ!!λέει ο Βασίλης και την δείχνει στον Νάσο.Κύριε,μου δίνετε την άδεια να φωνάξω;ρωτάει ο Νάσος.Ελεύθερα!λέει ο Βασίλης.ΑΑΑΑ!ΡΕ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ,ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΕΔΩ;φωνάζει. Όλοι οι υπόλοιποι υπάλληλοι βλέπουν τον Νάσο.Κύριοι και κυρίες,αγαπητοί διακόσιοι υπάλληλοι...σας ευχαριστώ για αυτά τα δέκα χρόνια που εργάζεστε στο κανάλι μου...αλλά,πρέπει να σας πω κάτι δυσάρεστο...ΑΠΟΛΥΕΣΤΕ!!λέει ο Βασίλης.
Τι λες,ρε μαλάκα;Ποιος θα μας δώσει εμάς τα λεφτά;Ποιος;Ποιος;ΜΑΛΑΚΑ!ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ!ΗΛΙΘΙΕ!λένε και βρίζουν οι υπάλληλοι. Μερικοί πλακώνουν στις μπουνιές τον Βασίλη...Ωχ...ΝΑΣΟ,ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ...αχ!!λέει ο Βασίλης.ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ,ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΟΜΒΑ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ!!φωνάζει ο Νάσος. Όλοι αρχίζουν να τρέχουν σαν τρελοί,ένας καλεί την αστυνομία και σε χρόνο τεσσάρων με πέντε λεπτών οι υπάλληλοι γίνονται καπνός...Τι είπες,ρε μαλάκα;ρωτάει ο Βασίλης.Βόμβα...υπάρχει βόμβα στο κτίριο. Νομίζω!λέει ο Νάσος. Έρχεται η αστυνομία...Τώρα θα μπω στην φυλακή!!!λέει ο Βασίλης.Μην ανησυχείς,η αρραβωνιαστικιά μου είναι δικηγόρος!λέει ο Νάσος.ΒΓΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ!!ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙΤΕ ΟΛΟΙ!!Κύριε αστυνόμε,φάρσα ήταν!λέει ο Νάσος.Δεν ξέρω,νεαρέ μου. Εμείς φέραμε τα σκυλιά να ελέγξουμε τον χώρο.λέει ο αστυνόμος.Βγείτε έξω,σας παρακαλώ!Θα εκκενώσουμε την αίθουσα. Υπάρχει κάποιος άλλος στο κτίριο;συμπληρώνει.Ναι,κύριε αστυνόμε!Η υπάλληλος Νταίζη Παπαδάκη.λέει ο Νάσος.ΣΚΑΣΕ!!φωνάζει ο Βασίλης. Τότε...ΒΟΟΜ!!Το κτίριο σκάει,σαν τραπουλόχαρτα πέφτουν οι όροφοι..ξέχασα να σας πω,πως ο Νάσος είναι Σαββατογεννημένος!!
ΑΛΛΟΥ:Ωχ...ναι...ναι...έτσι...γλέιψε μου το μουνάκι...ωχ...ωχ...ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ:Ο τηλεοπτικός σταθμός"Σφίγγα TV"εκραγεί σήμερα το πρωί, η Δεσποινίς Νταίζη Παπαδάκη σκοτώθηκε στην έκρηξη!Ντόρα,ΣΤΑΜΑΤΑ!!φωνάζει η Στέλλα.Τι συμβαίνει,μωρό μου;ρωτάει η Ντόρα.Το άκουσες αυτό που έγινε;ρωτάει η Στέλλα.Ουπς...αυτό είναι πολύ κακό!λέει η Νταίζη. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν μέσα ο Βασίλης και ο Νάσος.ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ!Η γυναίκα μου γυμνή...με την φιλενάδα σου!Νάσο,θέλω εξηγήσεις!λέει ο ξαφνιασμένος Βασίλης.Αφεντικό,εγώ ήμουν μαζί σου!Δεν ξέρω τίποτα!ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΕΔΩ;λέει και ρωτάει ο νευριασμένος Νάσος.Βασίλη,θέλω να χωρίσουμε!Είμαι λεσβία και έγκυος!λέει η Στέλλα.Τι;απορεί ο Βασίλης.Ο αδερφός μου ο Πέτρος της έδωσε το σπέρμα!Και εγώ θέλω να χωρίσουμε,Νάσο!λέει η Ντόρα.Μα ο αρραβώνας μας;αναρωτιέται ο Νάσος.Σε βαρέθηκα,μαλάκα!Έκανα σεξ με την Στέλλα και μου αρέσουν τα περίεργα και το διαφορετικό!Είμαι λεσβία και το γουστάρω πολύ!λέει η Ντόρα.Όχι,ρε!Εμένα με γκαβλώνουν οι λεσβίες!Τι θα λέγατε αντί για ένα πούτσο,δύο;ρωτάει ο Βασίλης.Γιατί όχι;ρωτάει ο Νάσος.Δεν απαντήσαμε,ρε ηλίθιε!λένε οι γυναίκες και έπειτα απαντάνε:Ναι!Καλά τέτοια όργια ούτε και στην Μύκονο!!Ωχ...αχ...αχ...ωχ...αχ...Πρόσεχε που βάζεις την πούτσα σου,ρε μαλάκα,αυτός είναι ο κώλος μου!λέει ο Νάσος.Συγγνώμη,Νάσο!λέει ο Βασίλης.Ωχ...αχ...ωχ...αχ...ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ:Κύριες κ' κύριοι,ο ιατροδικαστής έκανε DNA στο δάκτυλο,το μόνο που έμεινε από την Νταίζη Παπαδάκη,και είπε πως πέθανε από ναρκωτικά και AIDS,και πριν πεθάνει είχε σεξουαλική επαφήΒΑΣΙΛΗ!!φωνάζει ο Νάσος.Καλά γιατρός είναι ή μέντιουμ;ρωτάει ο Βασίλης.ΡΕ ΜΠΑΣΤΑΡΔΕ,ΕΒΑΛΕΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΤΙΚΟ ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΕΣ ΣΕΞ ΜΕ ΤΗΝ ΝΤΑΙΖΗ;ρωτάει νευριασμένος ο Νάσος.Όχι!λέει ο Βασίλης.Οι άντρες είναι ξενέρωτοι στο κρεβάτι!λέει η Στέλλα.Έχεις δίκιο!Ας συνεχίσουμε μόνες μας!λέει η Ντόρα.Εσείς δεν προσέχετε μην πάθετε καμία σεξουαλική ασθένεια;ρωτάει ο Νάσος.AIDS,ηπατίτιδα,τριχομοναδική κολπίτιδα κ' άλλα...δεν μας πειράζει!Όσο ζήσουμε!Αυτός είναι ο κύκλος της ανθρώπινης φύσης...Σεξ δύο ατόμων,άντρα0γυναίκα,εννιά μήνες εγκυμοσύνη έπειτα γεννιέσαι,μεγαλώνεις,απολαμβάνεις το σεξ με όσους ανθρώπους μπορείς και πεθαίνεις...λέει η Στέλλα.THAT'S LIFE,BABY!ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ:Ακολουθεί η Ελληνική ταινία μικρού μήκους"Μαντάμ Σημαίνει Κυρία"του Λεό. Καλυνήχτα!Τελικά τι κάνουμε,Νάσο;ρωτάει ο Βασίλης.ΣΕΞ!!απαντάει ο Νάσος.
Την επόμενη μέρα:
Βασίλη,Νάσο,Στέλλα,Ντόρα,τι γίνεται εδώ;ρωτάει ο Πέτρος βλέποντας τους όλους γυμνούς να κοιμούνται αγκαλιασμένοι στο σπίτι του Βασίλη και στο κρεβάτι του. Ξυπνάνε!!Άααααα!!φωνάζουν όλοι.Που είμαι;απορεί η Ντόρα.Παιδιά,κάνατε σεξ ομαδικός!Ουάου!λέει ο Πέτρος.Τι λέει αυτή η πούστρα;ρωτάει ο Βασίλης.Εγώ το μόνο που θυμάμαι είναι το παιδί που μας έφερε τα τσιγάρα και μιλούσαμε με την Ντόρα για την θέση του υποδιευθυντή.λέει η Στέλλα.Ήσασταν μαστουρωμένες;Ρε μαλάκα,πώς δεν το καταλάβαμε εμείς αυτό;ρωτάει ο Νάσος.Πώς μου μιλάς έτσι,Σπυρόπουλε;Είμαι ο διευθυντής σου!Βασίλης Σφίγγας,της Σφίγγα TV!!Ντυθείτε!!λέει και φωνάζει ο Βασίλης. Ντύνονται και κάθονται στο σαλόνι:Παιδιά,ξεχάστε τα αυτά!Το καλό είναι ότι περάσατε καλά!Η ζωή είναι ωραία!Ξέρετε ακριβώς τι γίνεται στον κόσμο μας; Και βέβαια ξέρετε αλλά θέλετε να κάνετε τους τυφλούς και τους κουφούς...τόσα νέα παιδιά σκοτώνονται και αυτοκτονούν λέγοντας τους τρελούς. Ωραία τότε, ποιοι όμως είναι οι αληθινοί τρελοί...εγώ, εσύ, αυτός, αυτή, ο κύριος εκεί στην γωνία...όλοι μας είμαστε τρελοί!! Γιατί όταν κάποιος είναι διαφορετικός είναι τρελός; Γιατί; Φανταστείτε να λέγαμε, πόσοι τρελοί είναι έξυπνοι ή πόσοι έξυπνοι είναι τρελοί;Νομίζετε πώς η αγάπη είναι μια τρέλα, η αυτοκτονία τι είναι;Λέτε έναν διαφορετικό τρελό, αυτός όμως πώς νιώθει;Σκεφτήκατε ποτέ πώς νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι; Ακόμα και εγώ μπορεί να είμαι τρελός...εδώ σίγουρα θα γελάσετε...νομίζετε πώς εσείς δεν είστε τρελοί; Δεν σας κρίνω, κανέναν δεν θέλω να κρίνω ή μάλλον δεν μπορώ να σας κρίνω!! Εγώ το μόνο που κάνω και θέλω όλοι να κάνετε είναι να βοηθάμε και να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους...Τι σημασία έχει αν δεν έχουμε το ίδιο χρώμα, την ίδια θρησκεία, τον ίδιο πολιτισμό, τι σημασία έχει αν είσαι τυφλός, κουτσός, μουγγός ή οτιδήποτε άλλο, τι κι αν είσαι τρελός ή λογικός, ψεύτης ή αληθινός, αρσενικό ή θηλυκό...ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ!!Σας αφήνω να σκεφτείτε και ελπίζω να μην είστε όντως πιο τρελοί και από τους τρελούς για να καταλάβετε πως όλοι μας, σαν μια γερή γροθιά, θα αντιμετωπίσουμε όλα τα εμπόδια για έναν καλύτερο κόσμο!!λέει ο Πέτρος.ΝΑΣΟ,ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΟΥ ΕΧΩ ΠΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΜΟΥ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΛΕΟ!;!φωνάζει η Ντόρα.Είδα και το έργο του εχθές το βράδυ!Άλλος ένας μαλάκας που ήθελε να κάνει τον ήρωα!λέει ο Νάσος.Δεν λεγεται έτσι!Λέγεται"Μαντάμ Σημαίνει Κυρία"!λέει ο Πέτρος.Θέλετε να σας το διηγηθώ;συμπληρώνει.Όχι,βέβαια!λένε οι άλλοι.

τέλος

Μαντάμ Σημαίνει Κυρία

του Λεό.
ΧΧΧ:ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΝΗΛΙΚΕΣ!!!


Μου λείπεις,Έλενα...τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ μόνος...γύρνα πίσω!Δεν γίνεται,Βαγγέλης,εμένα δουλειά είναι με λεφτά.Μα γλυκειά μου,σ' αγαπάω!Δεν αγαπάς μια πόρνη,αδύνατον Βαγγέλης,εγώ αν με ξαναπάρει τελέφωνο θα το πω στο Βιγκόρ!Αντίο,Βαγγέλης!Όχι Έλενα,μην κλείνεις...Beep!!Όχι,γαμώ το κέρατο μου!ΈΛΕΝΑ!!ΈΛΕΝΑ!!Ο Βαγγέλης πηγαίνει στον οίκο ανοχής που εργάζεται η Έλενα...ΈΛΕΝΑ!!ΈΛΕΝΑ!!Βαγγέλης,τι κάνεις εσύ εδώ;Ήθελα να σε δω,ωραία μου κυρία.Εγώ κυρία;Εγώ μαντάμ;απορεί.Ναι!Η πιο όμορφη κυρία του κόσμου!Έλενα!Έλα να σε πηδήξω γιατί έχω και άλλη δουλειά!φωνάζει ένας μπάτσος.Ποιος είναι αυτός,Έλενα;Ένας πελάτης,Βαγγέλης. Τετρακόσια ευρώ θα μου δώσει. Είμαι η μόνη που βγάζω πολλά λεφτά από τις άλλες κοπέλες...ΦΤΑΝΕΙ!!Ο Βαγγέλης βγάζει το πιστόλι του και πυροβολεί τον μπάτσο. ΒΑΜ...Βαγγέλης;Εσύ σκότωσες πόλις!Όχι και πολλούς,ο πρώτος είναι.Όχι,αυτός πόλις,αυτός αστονομία!ΌΧΙ,ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ!!Κωλόμπατσος ήταν;Ντα,Βαγγέλης!Έρχονται οι μπάτσοι...Σούλα,Έλενα,Μιρέλλα,κορίτσια,φωνάξτε τον Βιγκόρ!λέει η τσατσά.Γαμώ την μάνα σου,κωλόμπατσε!Μωρό,πάμε να φύγουμε.Όχι,Βαγγέλης!Δεν πάω πουθενά!Κυρία μου,θέλω να σε παντρευτώ,να κάνουμε παιδιά...Μπεμπέ εγώ;Ναι,μωράκι μου!Εσύ να γίνεις μαμά!Μαμά;Πάμε να φύγουμε!Φέυγουν τρέχοντας.Πουτάνα!Τώρα θα πάμε όλη φυλακή!λέει ο νευριασμένος Βιγκόρ.Βιγκόρ,πήγαινε να βρεις αυτό το τσουλάκι και σκότωσε το!!λέει η τσατσά.ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ...ΜΗΝ ΚΟΥΝΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!Εγώ είμαι πελάτης,ανιψιός του Τόμσον του υπολοχαγού.λέει ο Βιγκόρ,νεαρέ. Πήγαινε,αλλά να μην σε ξαναδώ σε τέτοιο μέρος.λέει ο αστυνόμος Βιγκόρ φεύγει.
ΑΛΛΟΥ:Βαγγέλης,φοβάμαι!Κι αν μας πιάσουν;Έχεις δίκιο!Έλα να κάνουμε σεξ γιατί μπορεί να είναι η τελευταία μας φορά.Μόνο το σεξ σκέφτεσαι,Βαγγέλης;Όχι,μωρό μου και το μπεμπέ!Χωρίς σεξ,νο μπεμπέ!Βγάζουν τα ρούχα τους και κάνω παθιασμένο έρωτα...<<...ωχ...αχ...αχ...>>κάτι παιδιά τους κλέβουν τα ρούχα...
Λίγα λεπτά αργότερα:
Πουλάκια μου,σας τσάκωσα!λέει ο Βιγκόρ που είδε τον Βαγγέλη και την Έλενα να κάνουν σεξ.Κύριε αστυνόμε,εδώ είναι!συμπληρώνει.Έλενα,μας βρήκαν!Φέρε τα ρούχα μας,πρέπει να φύγουμε!ψιθυρίζει στο αυτί της.Βαγγέλης,που είναι ρούχα;Όχι,ρε γαμώτο!Τα ρούχα έκαναν φτερά!!Την γαμημένη μου τύχη!!Έλενα,που είναι το πιστόλι μου;Πιστόλι...ντα,που είναι πιστόλι;Στο σακάκι μου!ΌΧΙ..ΌΧΙ,ΌΧΙ!!φωνάζει.Πάμε να φύγουμε!ΑΚΙΝΗΤΟΙ!ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ!!ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΔΩ;ΠΑΡΤΥ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ;ΑΝΤΡΕΣ,ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΠΟΥΤΑΝΑΚΙ ΣΤΟ ΦΟΡΤΗΓΟ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ!!λέει ο αστυνόμος.Καραγκιόζης είσαι και φαίνεσαι!Η Έλενα δεν είναι πουτανάκι,μαλάκα!!ΒΑΜ!!τον πυροβολούν...Είναι κυρία...πεθαίνει.Άλλος ένας μαλάκας που ήθελε να κάνει τον ήρωα!!λέει ο αστυνόμος.

τέλος

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Βασισμένο σε μια ιδέα μιας φίλης μου...στην συμπεριφορά της κ' στο στυλ της...

του Λεονάρντ Θίμο.

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Πολύ βαρετή η σημερινή μέρα, κάθομαι και σκέφτομαι όλα αυτά που έρχονται και φεύγουν...Ρε boss,ψυχοπλακώθηκα! Κάτσε να ξεκουραστώ λίγο!λέω.Αχαΐρευτε,όλη μέρα κάθεσαι και ζητάς και τα ρέστα από πάνω;ρωτάει νευριασμένο το αφεντικό.Keep the change, boss!λέω και γελάω.Πώς μιλάς έτσι στο αφεντικό,ρε ηλίθιε;ρωτάει η σερβιτόρα.Νταίζη, κοίτα την δουλειά σου και μη μιλάς!λέει το αφεντικό.Άμα σου αρέσει! Έτσι είμαι εγώ!λέει η σερβιτόρα.Απολύεσαι,Νταίζη!λέει το αφεντικό.Και τι θα γίνει με μένα,boss;ρωτάωΚι εσύ απολύεσαι! Μάρκο, Νταίζη...ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙΤΕ!!λέει και φωνάζει το αφεντικό.



Φεύγουμε και βάζει αγγελία: ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ Τι λες Μάρκο,πάμε;ρωτάει η σερβιτόρα.Πλάκα κάνεις,Νταίζη;ρωτάω.ΒΑΜ!!Με πυροβολεί με ένα πιστόλι στο γόνατο,πέφτω κάτω και φωνάζω:Τρελάθηκες,κοπέλα μου;Δεν απαντάει!!Είσαι με τα καλά σου,θες να με σκοτώσεις;ρωτάω.Όχι με τα ρούχα της δουλειάς είμαι...Εσύ φταις που με απέλυσαν!Καραγκιόζη,θα σε σκοτώσω...ΒΑΜ...ΒΑΜ...λέει και με ξαναπυροβολέι...Βγαίνει το αφεντικό και φωνάζει:ΝΤΑΙΖΗ!!ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΣ!!Ήμουν νεκρός!!Εγώ...νεκρός; Η χειρότερη μέρα στη δουλειά...ήμουν νεκρός,ψόφιος,dead...καπούτ!!Ρε' συ Νταίζη,γιατί τον σκότωσες;ρωτάει η φίλη της.Δεν ξέρω,Δέσποινα. Εσύ τι θα έκανες στην θέση μου;λέει και ρωτάει η Νταίζη.Θα το έπαιρνα πιο χαλαρά,τι θα κάνεις τώρα;λέει η Δέσποινα. Έρχονται οι μπάτσοι.Κύριε Λεβέντη, Τάσος Σέτης,υπαστυνόμος Σέτης. Δεσποινής Νταίζη Πουλούδη,έχεις το δικαίωμα να μην μιλήσεις...λέει ο μπάτσος.ΒΑΜ...ΒΑΜ!ΒΑΜ...ΒΑΜ!Η Νταίζη τους σκοτώνει όλους,τον Τέλη,τον Τάσο,τον Νίκο,τον Ανέστη,την Δέσποινα,την Μαίρη,τον κύριο Λεβέντη,την Ζωζώ,την Στέλλα,την Έλενα,την Εμμανουέλα και τον Ζακ. Έπειτα,αυτοκτονεί!Μια απλή μέρα στη δουλειά ήταν μόνο! Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ!!
Το έγραψα στο Barfly στις 02-07-2008 και μια εβδομάδα αργότερα απέλυσαν την φίλη μου,σύμπτωση;

<<ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ>>

<<ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ>>
του ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΘΙΜΟ.
Ξέρετε ακριβώς τι γίνεται στον κόσμο μας; Και βέβαια ξέρετε αλλά θέλετε να κάνετε τους τυφλούς και τους κουφούς...τόσα νέα παιδιά σκοτώνονται και αυτοκτονούν λέγοντας τους τρελούς. Ωραία τότε, ποιοι όμως είναι οι αληθινοί τρελοί...εγώ, εσύ, αυτός, αυτή, ο κύριος εκεί στην γωνία...όλοι μας είμαστε τρελοί!! Γιατί όταν κάποιος είναι διαφορετικός είναι τρελός; Γιατί; Φανταστείτε να λέγαμε, πόσοι τρελοί είναι έξυπνοι ή πόσοι έξυπνοι είναι τρελοί;
Νομίζετε πώς η αγάπη είναι μια τρέλα, η αυτοκτονία τι είναι;
Λέτε έναν διαφορετικό τρελό, αυτός όμως πώς νιώθει;
Σκεφτήκατε ποτέ πώς νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι; Ακόμα και εγώ μπορεί να είμαι τρελός...εδώ σίγουρα θα γελάσετε...νομίζετε πώς εσείς δεν είστε τρελοί; Δεν σας κρίνω, κανέναν δεν θέλω να κρίνω ή μάλλον δεν μπορώ να σας κρίνω!! Εγώ το μόνο που κάνω και θέλω όλοι να κάνετε είναι να βοηθάμε και να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους...Τι σημασία έχει αν δεν έχουμε το ίδιο χρώμα, την ίδια θρησκεία, τον ίδιο πολιτισμό, τι σημασία έχει αν είσαι τυφλός, κουτσός, μουγγός ή οτιδήποτε άλλο, τι κι αν είσαι τρελός ή λογικός, ψεύτης ή αληθινός, αρσενικό ή θηλυκό...ΣΗΜΑΣΊΑ ΈΧΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΆΣ ΚΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΌ!!
Σας αφήνω να σκεφτείτε και ελπίζω να μην είστε όντως πιο τρελοί και από τους τρελούς για να καταλάβετε πως όλοι μας, σαν μια γερή γροθιά, θα αντιμετωπίσουμε όλα τα εμπόδια για έναν καλύτερο κόσμο!!

By Anestis

ΖΩΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ
Ημέρα δεκατηπέμπτη...αγαπητό ημερολόγιο και διάφορες μπούρδες που γράφουν τα κορίτσια...όμως και τα αγόρια δεν πάνε πίσω...χειρότερα δεν γίνεται...φίλε,είσαι μόνος...χρειάζεσαι παρέα;Χρειάζεσαι έναν φίλο να έρθει να σου μιλήσει ή κάποιον για να μην νιώθεις μοναξιά;Ρωτάω...ξαναρωτάω,απάντηση καμία..σε βλέπω και με βλέπεις,μιλάει η σιωπή...τότε έρχεσαι κοντά μου και μου λες"ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ"...όμως τι ακριβώς σημαίνει;Α όπως Άνθρωπος και Υ όπως η Υστερία,ακολουθεί το Τ γεμάτο Ταλαιπωρία,Ο για τους Όρκους και Κ για τους Κόπους-Τ όπως ο Τάφος και Ο όπως Ολέθριος...υπάρχει το Ν για μια μικρή Νίκη μαζί με το Ι που δηλώνει κάτι Ιερό και στο τέλος το Α που δηλώνει Αγάπη...φίλε,θυμήσου τα λόγια μου και ξέχασε όλα τα άλλα..."ζήσε όσο μπορείς,κάνε φίλους,κάνε εχθρούς κι αυτοί μετράνε...νιώσε ζωντανός".Εάν χαθώ για πάντα το φάντασμά μου θα σε κυριεύει για πάντα...θα είμαι εδώ,θα είμαι εκεί,θα είμαι παντού...θα είμαι η σκιά σου,θα είμαι ο παντοτινός σου φίλος...κάπου εδώ σ' αφήνω όμως θα ξανά έρθω,θα σου πω κι άλλα...λέξεις βγαίνουν κάθε μέρα όμως για να νιώσεις φιλία πρέπει να είσαι πολύ δυνατός...στις μέρες μας κυριαρχεί η τεχνολογία όμως εγώ πιστεύω ακόμα στις ανθρώπινες σχέσεις,είμαστε όλοι ένα σώμα,μια ψυχή...ζήτω ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ!!!

ΤΙ ΕΝΝΟΟΥΜE?
Έρωτας δίχως παρόν,ζήσε τώρα. Έρωτας δίχως μέλλον,δεν με νοιάζει το αύριο...θέλω να ζήσω τώρα...Πρώτα όμως θέλω αγάπη,θέλω τους φίλους μου,θέλω χαρά...μα πάνω απ' όλα θέλω να ζήσω...ψάχνω την αγάπη αλλά δεν την βρίσκω...οι περαστικοί μου λένε πως η αγάπη δεν είναι πια εδώ...σήμερα έμαθα μια καινούργια λέξη"ΕΚΔΙΚΗΣΗ"όμως τι ακριβώς σημαίνει;Ε όπως ο Έρωτας-Κ όπως η Καρδιά-Δ για την Δύναμη και Ι για την Ιερεία-Κ όπως Κακία και Η για τους Ηττημένους αλλά υπάρχει το Σ για τον Σεβασμό και το Η για την Ηθική...Άλλη μια λέξη άκουσα σήμερα,όμως δεν μου άρεσε και τόσο γιατί δεν κατάλαβα το νόημα της"ΑΓΑΠΗ". Α οι Αξίες και Γ για το Γέλιο.Α το πρώτο γράμμα στην Αλφάβητο,το Π δηλώνει Πίστη και το Η δηλώνει μια Ήττα,αλλά δεν το βάζω κάτω,προσπαθώ,γελάω...μα πάνω απ' όλα Σ'ΑΓΑΠΑΩ!!!
Τι εννοούμε όταν λέμε"ΚΑΡΔΙΑ";Μήπως ξέρετε;Μήπως θέλετε να μάθετε;Αν ναι,εγώ είμαι εδώ,μόνος,έρημος,σκεπτικός,σαν σκιά είμαι στην ζωή σας...Σκέφτομαι Κ όπως Καλοσύνη και Α όπως Αλληλεγγύηη-Ρ όπως Ρητορία και Δ όπως Δημοκρατία-Ι το πιο Ιερό μας γράμμα και Α για την Άγνοια...όταν νιώσεις μόνος σου μην διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια...θα γίνω Αετός-θα γίνω Άγγελος και θα' ρθω να βοηθήσω
όποιον με χρειάζεται...θα είμαι εδώ,αλλά όχι για πολύ...η ΚΑΡΔΙΑ θα σταματήσει και θα φύγω για πάντα...

Μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε το site μας στο youtube:
http://www.youtube.com/profile?user=Areallyman007

Όταν οι άνθρωποι πονούν:

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΝΟΥΝ

2005-2006

1.Κάτω από το φως του κεριού...

Κάθομαι και γράφω κάτω από το φως του κεριού,τα αστέρια που λάμπουν δίνουν ζωή στο σκοτάδι,η ώρα είναι περασμένη τρεις το πρωί,η φλόγα του κεριού καίγεται πολύ γρήγορα,οι συνθήκες είναι περιορισμένες,ένας ολόκληρος στρατός είναι στα ίχνη μας,ο Τάσος και ο Σπύρος κάθονται σε μία γωνία και καπνίζουν το τελευταίο τους τσιγάρο. Αγάπη μου,μονάκριβη μου κόρη,δεν ξέρω αν θα επιστρέψω ζωντανός στο σπίτι. Θέλω να προσέχετε,κι' αν με το καλό επιστρέψω,θα γνωρίσω την κόρη μου και θα πάμε να ζήσουμε στην εξοχή...σας το υπόσχομαι. Οι ώρες περνάνε πολύ γρήγορα...προς το παρόν,αντίο. Ελπίζω να τα ξαναπούμε και από κοντά.
Σας φιλώ,Μάρκος. Βάζω το γράμμα στο πόδι του λαγού και του δείχνω τον προορισμό του...μέσα σε δύο λεπτά χάθηκε στο σκοτάδι..."Μάρκο,μήπως πρέπει να παραδοθούμε;"ρωτάει ο Σπύρος."Τι είναι αυτά που λες,λοχαγέ;"ρωτάει ο Τάσος."Κύριε,δεν μπορούμε να πάμε πίσω!Αν θυμάστε,στην προσπάθεια να αποδράσουμε,σκοτώθηκε ο Νίκος...κύριε,εσείς κάποτε πολεμήσατε στο

Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τώρα θέλετε να παραδοθούμε;"λέω και ρωτάω εγώ."Μάρκο,όλα αυτά ξεκίνησαν από τότε,αλλά δεν είμαι πια τριάντα χρονών αλλά πενήντα!Ήμασταν νέοι και το μόνο που θέλαμε ήταν να μείνουν τα ονόματά μας στην ιστορία,σκοτώσαμε πολλούς ανθρώπους και η τιμωρία μας άξιζε...μόλις γυρίσαμε στην πατρίδα,δοξαστήκαμε ως ήρωες,όμως πέντε χρόνια αργότερα μας έριξαν στα μπουντρούμια σαν να ήμασταν σκυλιά!Αυτή ήταν η τιμωρία μας!"είπε ο Σπύρος."Δεκαπέντε χρόνια περιφερόμασταν σαν σκυλιά από κελί σε κελί..."είπε ο Τάσος και τον διέκοψα:"Φτάνει πια!Αρκετά τιμωρηθήκαμε!Είναι καιρός να απολαύσουμε την ελευθερία μας!Αφού μπορέσαμε να αποδράσουμε από τα μπουντρούμια,θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε μέχρι το τέλος!"
Έτσι το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε πάλι το δρόμο μας,οι στρατιώτες είχαν μείνει πίσω,έτσι νομίζαμε...Αλλού: Άντρες,θέλω να ψάξετε ακόμα και στην κόλαση!Μόλις τους βρούμε θα τους στείλουμε στην κόλαση για πάντα!είπε ο υπολοχαγός Μάριος Λεβεντόπουλος. Αιώνιος εχθρός των τριών αντρών και πολύ κακός στρατιωτικός. Κοντά στα σύνορα της Ελλάδας,τρεις μέρες αργότερα: "Μάρκο,Τάσο,φτάνουμε στην πατρίδα μας!"φωνάζει ο Σπύρος. Τότε πετάγεται μπροστά τους ο λαγός...<< Αγαπητέ μου πατερούλι,χαίρομαι πάρα πολύ που λαμβάνω νέα σου,όλα τα γράμματα σου τα έγραψα στο βιβλίο μου με τίτλο"Η ζωή του πατέρα μου κάτω από το φως του κεριού" Ελπίζω να έρθεις σπίτι το συντομότερο...πρέπει να σου πω και κάτι άλλο...>> διάβαζα εγώ και ο Τάσος μου λέει: "Το συνεχίζεις αργότερα αδερφέ,ας μπούμε στην πατρίδα μας!" Όμως μόλις μπήκαν στην Ελλάδα,ο υπολοχαγός και ένα τσούρμο στρατιώτες περικύκλωσαν τους τρεις άντρες..."Μέχρι εδώ ήταν,κύριε Λοχαγέ!"λέει ο υπολοχαγός στον Σπύρο."Και να πεθάνω κατόρθωσα κάτι σπουδαίο και θα πεθάνω με το κεφάλι ψηλά,δίπλα σε δύο ήρωες!" λέει ο Σπύρος."Δεν θα σου κάνω την χάρη να σε σκοτώσω και να γίνεις ήρωας!Έχω μία καλύτερη ιδέα...θα σας δώσω από ένα όπλο στον καθένα σας, θα σας δώσω προθεσμία μέχρι το βράδυ να κρυφτείτε στα βουνά...όμως αν σας βρω θα σας σκοτώσω!Σαν κυνηγημένους κακοποιούς και δολοφόνους και όχι σαν ήρωες!Χα,χα,χα!!!"είπε και γέλασε ο υπολοχαγός."Κάθαρμα!"είπα εγώ."Κύριοι,ο χρόνος σας ξεκινάει τώρα!Καλή σας επιτυχία!"λέει ο υπολοχαγός. Οι τρεις άντρες αρχίζουν να τρέχουν και να κρατούν ένα όπλο στο χέρι. Κρύβονται όπου μπορούν..."Άντρες,θα διασκεδάσουμε σήμερα!" συμπληρώνει ο υπολοχαγός και γελάει μαζί με τους άντρες του. Ώρα 17:00 μ. μ."Ας συνεχίσω να διαβάσω το γράμμα που μου έστειλε η κόρη μου! <<...μπαμπά,πρέπει να φανείς δυνατός!Αφορά την μαμά...η αγαπημένη σου σύζυγος και μητέρα μου απεβίωσε πριν από μία εβδομάδα από πνευμονία...μπαμπά,κάνε κουράγιο...το ξέρω είναι δύσκολο.Όμως σε χρειάζομαι!Μπορεί να με στείλουν σε ορφανοτροφείο.Σε παρακαλώ,έλα γρήγορα! Η κόρη σου,Ελισάβετ. >> Αχ,αγαπημένη μου Νικολέτα...άχ...κόρη μου θα κάνω οτιδήποτε για να σε γνωρίσω και να σε φροντίσω..."λέει και κλαίει ο Μάρκος. Ώρα 19:00 μ. μ."Σπύρο,θα πεθάνω δίπλα σου σήμερα,γι' αυτό δεν φοβάμαι!"είπε ο Τάσος."Είμαι περήφανος που είμαι φίλος σου,Αναστάσιε!"είπε ο Σπύρος."Κι εγώ,φίλε μου!"λέει ο Τάσος. Το βράδυ:"Έφτασε η ώρα!Σπύρο,Τάσο,αν δεν τα καταφέρω,θέλω να δώσετε αυτό το φυλαχτό στην κόρη μου!"λέω εγώ."Κι' αν δεν τα καταφέρουμε και εμείς;"ρωτάει ο Τάσος. Οι άλλοι δύο δεν απαντάνε!Έρχεται ο στρατός του υπολοχαγού..."Άντρες,έτοιμοι!Πυρ!"φωνάζει ο υπολοχαγός. Αρχίζουν να πυροβολούν,οι τρεις άντρες πυροβολούν επίσης...πολλοί στρατιώτες πέφτουν κάτω,τότε ο υπολοχαγός πυροβολεί τον Μάρκο με μία σφαίρα στην καρδιά...ο Σπύρος ανταποδίδει με μία σφαίρα στο κεφάλι του υπολοχαγού...πέφτει κάτω και οι στρατιώτες του σκοτώνουν τον Σπύρο....ο λοχαγός,ο υπολοχαγός και ο Μάρκος είναι νεκροί!Οι στρατιώτες πετάνε τα όπλα τους και φεύγουν...ο Τάσος βλέπει τους νεκρούς φίλους του,πέφτει κάτω και φωνάζει "ΌΧΙΙΙΙΙ!!!"και βάζει τα κλάματα...Δύο μέρες αργότερα: "Ελισάβετ!"λέει ο Τάσος."Θείε Αναστάσιε,που είναι ο μπαμπάς μου;"ρωτάει η δεκαπεντάχρονη Ελισάβετ."Ο Μάρκος δεν τα κατάφερε!Δεν μπόρεσε να σε γνωρίσει,γλυκειά μου!Αυτό το φυλαχτό είναι για σένα,ένα δώρο από τον πατέρα σου!"λέει ο Τάσος και κλαίει."Μην κλαις,θείε!Ο μπαμπάς τώρα είναι ευτυχισμένος γιατί είναι με την μαμά!"Μαζί με το φυλαχτό ήταν και ένα γράμμα... << Κόρη μου,όταν θα διαβάζεις αυτό το γράμμα,δεν θα είμαι ζωντανός.Συγχώρα με,αλλά δεν ήμουν καλός άνθρωπος και ούτε καν καλός πατέρας...η ζωή με τιμώρισε με τον τρόπο που ήξερε πιό καλά,τον πόνο ενός ανθρώπου που το μόνο που ήθελε ήταν να πάει κοντά στην οικογένεια του... ο πατέρας σου.>> Ο Τάσος αγκαλιάζει την Ελισάβετ και κλαίνε μαζί.
Οχτώ χρόνια αργότερα: <<Το φως στο κερί έσβησε και πήρε μαζί του δύο γενναίους άντρες,τον Μάρκο Καλοκαρύδη και τον Λοχαγό Σπύρο Λεβέντη.Θα είναι πάντα στην καρδιά μας. Αν κοιτάξεις πάνω στον ουρανό,κάθε βράδυ τρια αστέρια που κάθονται δίπλα δίπλα σου χαμογελάνε.Είναι οι γονείς μου και ο κύριος Σπύρος.>> Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο στον πατέρα μου. Ελισάβετ Καλοκαρύδη.
"Κάθε φορά που θα θυμάμαι την λέξη << φιλία >>,θα μου έρχονται στο μυαλό μου,οι καλύτεροι μου φίλοι,ο αδερφός μου ο Μάρκος και ο Λοχαγός Σπύρος. Όσο ζω θα τους αγαπώ και όταν πεθάνω θα τους το πω και από κοντά. Θα είμαι το τέταρτο αστέρι δίπλα στην οικογένεια μου."είπε ο Τάσος και μετά από δύο μήνες πήγε να κάνει παρέα στην οικογένεια του,σε ηλικία 58 ετών από πνευμονία. Ενώ ο Μάρκος και ο Σπύρος πέθαναν σε ηλικία 50 ετών. Ο Μάρκος δεν γνώρισε ποτέ την κόρη του από κοντά ενώ ο Σπύρος δεν έφτιαξε ποτέ οικογένεια. Όσο για την Ελισάβετ, σήμερα είναι παντρεμένη με έναν πολιτικό μηχανικό και έχουν τρεις γιους, τον Μάρκο, τον Σπύρο και τον Τάσο. Ά,η Ελισάβετ είναι πάλι έγκυος, ο ιατρός τους είπε ότι θα κάνουν κορίτσι,σίγουρα θα την ονομάσουν Νικολέτα.
ΤΕΛΟΣ
Μια όχι και τόσο αληθινή ιστορία του Λεονάρντ Θίμο. Μπορεί και να έχει συμβεί,πάντως η ιστορία που έγραψα είναι της φαντασίας μου...την έγραψα ένα βράδυ που πραγματικά δεν είχαμε φως και την έγραψα κάτω από το φως ενός κεριού...Θα συνεχίζω να γράφω ιστορίες γιατί...Δεν ξέρω το γιατί! Πάντως όταν γράφω νιώθω πιο όμορφα, χαλαρώνω και μπαίνω σε έναν κόσμο μαγικό. Φέρνω τις εικόνες στο μυαλό μου...και δίνω πνοή στους χαρακτήρες μου...είναι όντως μαγικό!Ελπίζω να νιώσετε το ίδιο!
ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΘΙΜΟ

2.Κάτω από την πίεση του πολέμου...

Είμαι μόνος και σε σκέφτομαι,Ιζαμπέλα. Όταν κλείνω τα μάτια μου,στο μυαλό μου έρχεσαι εσύ...Η καρδιά μου σταματάει όταν δεν σε βλέπω. Αγάπη μου,ελπίζω να μην σε χάσω ποτέ...θα είμαι γρήγορα κοντά σου. Σε φιλώ παντού,ο αγαπημένος σου Λάζαρος. έγραψε ο Λάζαρος και έπειτα είπε στον Στέλιο: Ρε συ,μήπως είναι μικρό;Ο Στέλιος το διαβάζει και του λέει: Όχι,ρε μαλάκα!Το περιεχόμενο μετράει και η αγάπη σου! Αχιλλέα,Τάσο,Δημήτρη...κάποιος,ντε;(φωνάζει) Έρχεται ο διοικητής Αντώνιος Λεοκαρύδης και φωνάζει: ΡΕΜΑΛΙΑ,ΠΡΟΣΟΧΗ!! Οι άντρες σηκώνονται πάνω και στέκονται << προσχή >> Κύριε διοικητά..λέει ο Λάζαρος και ο διοικητής τον βλέπει και ρωτάει: Ποιος είσαι εσύ,ρε χαϊβάνι;Ο Λάζαρος παρουσιάζεται: ΛΑΖΑΡΟΣ ΟΡΕΣΤΙΟΥ,ΔΟΚΙΜΟΣ ΠΕΖΙΚΟΥ 71353/88!! Ο Διοικητής τον ξαναρωτάει: Ποιανού Ορεστίου είσαι,ρε καραγκιόζη; Ο Λάζαρος απαντάει: Του Νικόλα Ορεστίου,όχι του πρωθυπουργού! Ο διοικητής γελάει και λέει: Χα χα..Τον πρωθυπουργού Ορέστη Ορεστίου τι τον έχεις; Ο Λάζαρος λέει:Δεν ξέρω,κύριε! Ο διοικητής ρωτάει νευριασμένος:ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ; ΓΙΑΤΙ,ΡΕ ΜΠΟΥΜΠΟΝΟΚΕΦΑΛΕ; Ο Λάζαρος απαντάει:Κύριε,σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν 5.000 οικογένειες με το επίθετο Ορεστίου...ο διοικητής τον διακόπτει: Δεκαεννέα,παρ' τον μέσα...δέκα μέρες φυλακή για τον Ορεστίου! Άκου εκεί πέντε χιλιάδες Ορεστίου,που νομίζεις πως βρίσκεσαι; Ο Λάζαρος αρχίζει να παραπονιέται: Μα κύριε...σε τρεις μέρες απολύομαι...ο κύριος Παπαδάκης μου είχε πει πως θα φύγω...ο διοικητής του λέει: Όταν έρθει ο Σοφοκλής Παπαδάκης να κάνεις παράπονα,τώρα κάνω εγώ κουμάντο...Ο δεκαεννέας παίρνει τον Λάζαρο και τον βάζει στην φυλακή, τότε μπήκε στο στρατόπεδο ο νεαρός Μαξ Λίξικτ...Κύριε,είμαι πολύ sorry, really sorry...ο διοικητής τον διακόπτει:Τι τρέχει,κύριε Λίξικτ;Ο Μαξ λέει: Οι Γερμανοί θα σας επιτεθούν...I'm so sorry!(Λυπάμαι πολύ!)

Έτος 1945,κάπου στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο,έγινε πόλεμος και εκατοντάδες ψυχές χάθηκαν,ανάμεσα τους και οι Στέλιος, Αχιλλέας, Τάσος και Δημήτρης ενώ ο Λάζαρος πέρασε αυτήν την μάχη στην φυλακή.
Γυρίζουν οι στρατιώτες με τον υπολοχαγό Μάριο Λεβεντόπουλο.Ο κύριος Σοφοκλής Παπαδάκης ελευθερώνει τον Λάζαρο. Ο Λάζαρος μαθαίνει τι έπαθαν οι φίλοι του και αρχίζει να κλαίει...ΒΟΗΘΕΙΑ...ΒΟΗΘΕΙΑ!! φωναζεί ένας στρατιώτης που κρατάει έναν τραυματισμένο στην πλάτη του...Παιδιά,ο Τάσος και ο διοικητής! φωνάζει ο Μάρκος,ο αδερφός του Τάσου. Δύο στρατιώτες πηγαίνουν και τους βοηθούν...Ο Λάζαρος αγκαλιάζει τον Τάσο και του λέει: Φίλε,ευχαριστώ που γύρισες!Έπειτα γυρνάει από τον κύριο Παπαδάκη και τον ρωτάει: Κύριε,μπορώ να πάω δύο μέρες στην γυναίκα μου; Ο Παπαδάκης κουνάει θετικά το κεφάλι του. Ο Μάρκος λέει στον Λάζαρο: Έχεις παιδιά,Λάζαρε;Ο Λάζαρος απαντάει:Όχι,εσύ; Ο Μάρκος του λέει: Ούτε εγώ,αλλά θα ήθελα να είχα πέντε παιδιά. Όταν απολυθώ θα φτιάξω οικογένεια με την Νικολέτα μου και θα κάνουμε πέντε παιδιά. Ο Λάζαρος γελάει,έπειτα έρχεται ο Λοχαγός Σπύρος και παίρνει μαζί του τους στρατιώτες που πήραν άδεια και τους λέει:Άντρες,ελάτε μαζί μου! Έτσι ο Λάζαρος ,ο Μάρκος και άλλοι τέσσερις στρατιώτες φεύγουν μαζί με τον Σπύρο...Στο σπίτι του Λάζαρου,κάτι ώρες αργότερα: Ιζαμπέλα,αγάπη μου...ΒΑΜ...ΒΑΜ!! νας Γερμανός πυροβολεί τον νεαρό στρατιώτη...ο Λάζαρος πέφτει κάτω και λέει: Γιατί,θεέ μου; και κλείνει τα μάτια του. Έρχεται τρέχοντας η Ιζαμπέλα και βλέπει τον νεκρό της αγαπήμενο γεμάτο αίματα και πέφτει κάτω κλαίγοντας...η Ιζαμπέλα παίρνει από το σακάκι του το γράμμα...Αγαπημένη μου,κάτω από την πίεση του πολέμου,σου γράφω για να μην με ξεχάσεις.Είμαι μόνος και σε σκέφτομαι,Ιζαμπέλα. Όταν κλείνω τα μάτια μου,στο μυαλό μου έρχεσαι εσύ...Η καρδιά μου σταματάει όταν δεν σε βλέπω. Αγάπη μου,ελπίζω να μην σε χάσω ποτέ...θα είμαι γρήγορα κοντά σου. Σε φιλώ παντού,ο αγαπημένος σου Λάζαρος. διάβαζε η Ιζαμπέλα και έκλαιγε πάνω από το πτώμα του Λάζαρου Ορεστίου...Ο Γερμανός την είδε,έπειτα γέλασε και συνέχισε τον δρόμο του,τότε η Ιζαμπέλα σήκωσε το όπλο του Λάζαρου και πυροβόλησε πισώπλατα τον Γερμανό φωνάζοντας: ΔΟΛΟΦΟΝΕ!!ΒΑΜ...ΒΑΜ...ΒΑΜ!! Ο Γερμανός γυρναέι προς το μέρος της Ιζαμπέλας...Prostituiertees!! και έπειτα πέφτει κάτω...
ΤΕΛΟΣ
Μια ιστορία στα ίδια χνάρια της πρώτης ιστορίας "Κάτω από το φως του κεριού" Η ιστορία αυτή δείχνει την τραγική ματιά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την ιστορία ενός νέου που χάθηκε τόσο άδικα. Μια όχι και τόσο αληθινή ιστορία,που ανήκει στις ιστορίες που μπορεί να έχουν συμβεί. Αυτή είναι όμως η τελευταία πολεμική ιστορία που γράφω στις ιστορίες με γενικό τίτλο "Όταν οι άνθρωποι πονούν" Οι επόμενες που θα ακολουθήσουν θα είναι βογραφικές, αληθινές και πάνω απ'όλα φαντασίας. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με στιρίζετε και διαβάζετε τις ιστροίες μου.Προσπαθώ να γράφω καλά και με τον δικό μου "τρελό" και "μαγικό" τρόπο,για να μην σας κάνω να βαρεθείτε...Προς το παρόν,γεια σας και καλή νύχτα.
ΛΕΟΝΑΡΝΤ ΘΙΜΟ