ΤΡΙΑ 3 THREE TROIS TRE TRES
του Λεονάρντ Θίμο.
Περπατάω και σε σκέφτομαι, Ζελίτ...το άρωμα σου έχει κυριεύσει την ψυχή μου και την όσφρησή μου. Αχ, Ζελίτ...
Αγαπημένη Ορόρα, σου γράφω διότι μου λείπεις πολύ. Πότε θα γυρίσεις εδώ; Τα παιδιά με έχουν τρελάνει...τρεις μέρες λείπεις και το σπίτι έχει γίνει ένα χάος...γύρνα γρήγορα!! Ο άντρας σου.
Αχ, Ζελίτ...είναι πολύ αργά...πρέπει να το καταλάβεις, δεν θα γυρίσω πίσω. Σε παράτησα με τα παιδιά και εγώ θα κάνω την ζωή μου...Σας παράτησα όλους!! Αυτές οι τρεις μέρες ήταν οι καλύτερες της ζωής μου, γνώρισα την Εστέλλ, την καλύτερη μου φίλη. Αντίο, Ζελίτ, φίλησε μου τα παιδιά και μην μου κρατάς κακία.
Δεν μπορώ να το πιστέψω! Έφυγες για πάντα έτσι ξαφνικά και αθόρυβα, έπρεπε να μου το έλεγες από την αρχή, Ορόρα. Θα είχα φύγει εγώ πρώτος!! Πάντως, δεν σου κρατώ κακία, μπούχτισες εδώ μέσα. Σου ζητώ συγγνώμη, να είσαι καλά και ευτυχισμένη όπου και να' σαι...ο Ζελίτ σου, με πολύ αγάπη!!
Μπομπ, είναι αλήθεια πως ή μαμά έφυγε για πάντα;
Όχι, χαζούλα, η μαμά πήγε να δει την θεία Εστέλλ και σε τρεις μέρες θα γυρίσει.
Είσαι σίγουρος, Μπομπ;
Ναι, Στεφανία...μην ανησυχείς, η μαμά θα γυρίσει...
Δεν θα γυρίσει, παιδιά! Η μαμά εκεί που βρίσκεται τώρα είναι πολύ ευτυχισμένη. Όμως, μην ανησυχείτε εσείς έχετε εμένα. Εγώ δεν θα φύγω ποτέ...όσο ζω, σας ορκίζομαι, πως θα είμαι δίπλα σας!!
Μπαμπά, σ' αγαπώ!
Κι εγώ, άγγελε μου!
Μπαμπά, που είναι η μαμά; Γιατί δεν θα γυρίσει; Μήπως δεν μας θέλει;
Όχι, Μπομπ! Τι είναι αυτά που λες; Η μητέρα σας, μας λατρεύει αλλά δεν μπορεί να έρθει πίσω...
Κι' αν πάμε εμείς στην μαμά, πειράζει;
Όχι, βέβαια! Αλλά τώρα είναι πολύ αργά, κοντεύει τρεις τα μεσάνυχτα, κοιμηθείτε και το συζητάμε αύριο.
Καληνύχτα, μπαμπά!
Καληνύχτα, μπαμπά!
ΑΛΛΟΥ:
Άκουσε Ορόρα, τα παιδιά θέλουν να έρθουν σε σένα, τι θα κάνω εγώ τώρα;
Τα πας πολύ καλά, Ζελίτ...αλλά πρέπει να τους πεις την αλήθεια, ξέρω είναι δύσκολο, αλλά εσύ είσαι δυνατός...μπορείς να τους το πεις...Μακάρι, να έφευγες εσύ, θα ήταν αλλιώς...μα τι λέω; Πρέπει να γυρίσω πίσω, μου λείπετε πολύ...κάνε κουράγιο, Ζελίτ, κάνε κουράγιο. Σε τρεις ώρες θα είμαι πίσω...
Ποιον κοροϊδεύεις, Ορόρα; Δεν μπορείς να γυρίσεις, όχι τώρα...θα κάνω οτιδήποτε χρειαστεί για να μείνω με τα παιδιά. Αντίο, Ζελίτ με πολύ αγάπη στην γυναίκα του.
Τρεις μέρες αργότερα:
Μπαμπά, πότε θα πάμε στην μαμά;
Αύριο, γλυκιά μου, αύριο!!
Έτσι είπες και χθες μπαμπά, και προχθές και συνέχεια αυτό λες...
Μπομπ, Στεφανία, σας ορκίζομαι αύριο τρεις η ώρα το μεσημέρι θα είμαστε όλοι μαζί με την μαμά..
Τα παιδιά τον αγκαλιάζουν και τον φιλάνε...έπειτα πηγαίνουν να παίξουν μπάλα έξω στην αυλή.
Μην το κάνεις αυτό, Ζελίτ! Σε παρακαλώ...είναι πολύ μικροί για να έρθουν εδώ που είμαι εγώ....
Συγχώρα με, Ορόρα, συγχώρα με και εσύ, παντοδύναμε!!
Ο Ζελίτ βάζει τα παιδιά στο αυτοκίνητο και ξεκινάνε το ταξίδι τους για την Ορόρα...όμως στο δρόμο, για κακή τους τύχη, τρακάρουν με ένα φορτηγό CRASH!!!BOOM!!!
Όχι, Ζελίτ!!!(φωνάζει)Δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό, αλήθεια σε τρεις μέρες θα γύριζα πίσω. Η Εστέλλ γνώριζε τον Μάνο, και θα παντρευτεί. Η καλόγρια μου είπε αν θέλω να φύγω μπορώ να το κάνω...
Συγγνώμη, Ορόρα...νόμιζα ΄πως πέθανες!!
Ο Ζελίτ και τα παιδιά είναι νεκροί ενώ ο φορτηγατζής είναι ο Μάνος της Εστέλλ...όλοι τον γνώριζαν!!
Μάνο, είσαι καλά;
Καλά είμαι Εστέλλ...
Περπατάω και σε σκέφτομαι, Ζελίτ...το άρωμα σου έχει κυριεύσει την ψυχή μου και την όσφρησή μου. Αχ, Ζελίτ...
Η μαμά δεν είναι εδώ!
Συγγνώμη, γλυκιά μου!!
Αλήθεια, μπαμπά που είναι η μαμά;
Η μαμά είναι σ' ένα μοναστήρι και εμείς είμαστε στον παράδεισο...συγγνώμη, παιδιά. Δεν είμαι καλός πατέρας!!
BAM!!! Ακούστηκε ένας πυροβολισμός.
Τώρα, θα είμαστε πάλι μαζί, Ζελίτ!! Για πάντα!!
Όμως ο Θεός δεν δέχεται στον παράδεισο όσους αυτοκτονούν, έτσι η Ορόρα πηγαίνει στην κόλαση.
Συγγνώμη, Ζελίτ...συγγνώμη!!
Ορόρα...όταν χτυπήσει η καμπάνα τρεις φορές, εγώ και τα παιδιά, θα έρθουμε στην κόλαση...
DING-DANG, DING-DANG, DING-DANG!!!
Να ζήσετε, να ζήσετε!!
Ευχαριστούμε!!λέει ο Μάνος και η Εστέλλ.
Μαμά, μαμά... μαμά, μαμά...
Που είναι ο πατέρας σας;
Δεν τα κατάφερε, μαμά!
Αχ, Ζελίτ...έπρεπε να συμβούν όλα αυτά και στο τέλος να χαθείς για πάντα!! Αχ, αγάπη μου...αυτή η ιστορία δεν βγήκε σε καλό για κανέναν μας, αλλά ευτυχώς έχω τα παιδιά.
Η Ορόρα εξαφανίστηκε για πάντα μαζί με τα παιδιά της στην κόλαση. Όσο για τον Ζελίτ, κανείς δεν ξέρει που βρίσκεται...ο Μάνος και η Εστέλλ έκαναν τρία όμορφα κορίτσια και έζησαν μια φυσιολογική ζωή.
Αχ, βρε' συ, που είσαι τώρα; Μόνος γυρνάω και κάνω κύκλους σε μια μαύρη τρύπα...τρελαίνομαι εδώ μέσα...ποιος είμαι; που είμαι; Τι κάνω εδώ; Πώς με λένες Ορόρα, που είσαι; Μα ποια είναι αυτή η Ορόρα; Μόνο αυτό το όνομα θυμάμαι...
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ!! ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ!!(φωνάζει)
Βγάζουν τον Ζελίτ και τον ρωτάνε:
Είσαι καλά, φίλε; Τρεις μέρες ήσουν εκεί μέσα, σίγουρα θα είδες εφιάλτη;
ΤΕΛΟΣ
Η ιστορία 3 δείχνει ένα άλλο κομμάτι της φαντασίας μου. Ο Ζελίτ και η Ορόρα είναι ένα ζευγάρι που περνάει οικογενειακή κρίση, η Ορόρα φεύγει από το σπίτι και αφήνει τον Ζελίτ και τα παιδιά της. Μέσα από διάφορους μονολόγους και διαλόγους αφηγείται η ιστορία μας. Παράλληλα, αφηγείται η γνωστή ιστορία αγάπης του Μάνου και της Εστέλλ...Μία παράξενη ιστορία που χρειάζεται πολύ μυαλό για να την καταλάβεις αλλά και πολύ χαλαρή για να την ευχαριστηθείς...ο τρόπος μου!!
Ελπίζω όλα αυτά να ήταν ένα κακό όνειρο, σε παρακαλώ θέε μου...
Φίλε, είμαι ο Μάνος...την ξέρω την ιστορία σου και λυπάμαι πολύ για ό,τι σου συνέβη.
Δεν φταις μόνο εσύ, Μάνο!! Φταίμε όλοι, και πιο πολύ εγώ...Μακάρι να μην είχαν συμβεί όλα αυτά...όμως η ζωή συνεχίζεται και εγώ πεθαίνω...
Όχι, Ζελίτ μου...αν θές να είμαι ευτυχισμένη εγώ, σε παρακαλώ, αυτήν την φορά μην το κάνεις!!
Όμως είναι πολύ αργά!!!
ΣΤΟΠ!!ΣΤΑΜΑΤΑ, ΖΕΛΙΤ!! ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΈΒΑΛΕΣ ΜΥΑΛΟ...είπε ο Θεός.
Εντάξει, θα ζήσω...αλλά ποιος θα με κάνει να ξεχάσω όλα αυτά που πέρασα;Πώς θα ζήσω μόνος σε έναν τόπο όπου είμαι ξεχασμένος; Ποιος θα μου δώσει την αγάπη που έχασα;
Εμείς θα σε βοηθήσουμε, Ζελίτ. Είσαι κομμάτι της ζωής μας. Η Ορόρα ήταν η καλύτερη μου φίλη, μου έχει πει πάρα πολλά για σένα...
Κορίτσια, αυτός είναι ο Θείος Ζελίτ. Οι κόρες μας...οι κόρες όλων μας...
Η μικρή Ορόρα, η Στεφανία και η Μαρία...ελπίζω να μην σε πειράζει που τους έδωσα αυτά τα ονόματα;
Όχι, βέβαια! Αντιθέτως, τους ταιριάζουν απόλυτα!! Παιδιά, εγώ είμαι ο Ζελίτ, είχα και εγώ κάποτε οικογένεια, την Ορόρα, τον Μπομπ και την Στεφανία, τώρα είναι ψηλά στον ουρανό και με βλέπουν ή μάλλον ξεχασμένοι στην κόλαση και με περιμένουν...
ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ, ΖΕΛΙΤ...ΔΕΝ ΕΙΧΕΣ ΠΟΤΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙΣ!! ΑΠΟΚΤΗΣΕΣ ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!!
Σ' ευχαριστώ που είμαι ζωντανός!!
....κάπως έτσι τελειώνει και αυτή η ιστορία και περιμένω τα σχόλιά σας. Ελπίζω να σας αρέσει γιατί μου πήρε εφτά ολόκληρες ώρες να το γράψω αλλά και αν δεν σας αρέσει...no problem,βρε αδερφέ. Σημασία έχει να πεις την αλήθεια. Μετά από αυτήν την ιστορία, έχω αλλάξει πολύ...Επιτέλους, νιώθω ολοκληρωμένος, ήθελα πολύ καιρό να την γράψω, και τελικά, βρήκα λίγο ελεύθερο χρόνο να την γράψω...Αντίο, προς το παρόν, Λεονάρντ Θίμο. 25/05/2008-26/05/2008
